Po dwóch trudnych latach od zawieszenia przez trzy centrale związkowe uczestnictwa w instytucjonalnym dialogu społecznym po przedłożeniu przez „S” zasad dialogu społecznego doszło do uzgodnienia projektu ustawy powołującej Radę Dialogu Społecznego ze środowiskami pracodawców i Ministrem Pracy i Polityki Społecznej. Ta deklaracja woli daje pewne nadzieje. Szkoda tych dwóch zmarnowanych lat, bo instrumenty zawarte w projekcie były przez nas postulowane od dawna.

Dotychczas strona rządowa blokowała nasze propozycje. Z argumentami nie mogliśmy się przebić, aż w 2013 r. doszło do przesilenia i kryzysu dialogu społecznego.
Projekt ustawy powołującej RDS jest szansą na nowe otwarcie. Pojawiły się w nim elementy, które powodują, iż dokument jest korzystniejszy niż poprzednie regulacje dotyczące Komisji Trójstronnej.

Strona społeczna otrzymuje uprawnienie do składania rządowi własnych projektów aktów prawnych. Jeśli rząd ich nie zaakceptuje, będzie musiał to uzasadnić pisemnie.
Strona społeczna uzyska prawo do wysłuchania publicznego na forum Sejmu, kierowania zapytań do ministrów oraz prawo do występowania do Sądu Najwyższego i Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o wykładnię przepisów.

Na mocy ustawy możliwe będzie zawieranie ponadzakładowych układów zbiorowych pracy. Zabrakło w ustawie zapisów by w kwestiach kodeksu pracy, ustaw o związkach zawodowych i o organizacjach pracodawców bez wspólnego stanowiska RDS Sejm nie zmieniał przepisów na niekorzyść stron. Zabrakło tez zapisów o ustanowieniu Rzecznika Dialogu Społecznego. W jaki sposób będą realizowane zasady dialogu zależy od jego stron.

Krzysztof Dośla